Kilka dni temu „Pan tu nie stał” wypuścili kolejną edycję „dizajnerskiego” opakowania na fajki, którego jedynym celem jest zasłonięcie skądinąd nieprzyjemnych ostrzeżeń na paczkach i poprawienie marketingu tym czy innym koncernom. Może dlatego, że w trakcie kilku ostatnich rozmów w których uczestniczyłem, przewinął się temat odpowiedzialności w projektowaniu, skomentowałem ten nowy produkt – „To nie jest odpowiedzialne projektowanie” wklepałem. Komentarz równie szybko jak się pojawił, tak szybko został usunięty i to nie przeze mnie. Tymczasem pod produktem pojawiły się inne, tym razem pozytywne opinie, w tym – „Ale ekstra! Żałuję, że rzuciłam”. Co zabawniejsze PTNS kilka godzin później opublikowali zaproszenie na warsztaty projektowania opakowań – o ironio – dla najmłodszych.
Rozumiem, że nikt tu nikogo nie zmusza do palenia, jest to indywidualna decyzja, ale parafrazując jednego z prelegentów krakowskiego WUD – jedną z najgorszych rzeczy jaką można robić za pomocą dizajnu, jest projektowanie uzależnienia1. Tymczasem wspomniane opakowanie wydaje się skutecznie budować pozytywne emocje wokół palenia, już nie wspominając, że sam popyt na etui bazuje na cudzym uzależnieniu.
Trzymając kciuki za przyszłe projekty PTNS – bo wbrew pozorom piszę to wszystko z sympatii – polecam zapoznanie się ze skrótem raportu WHO na temat tytoniu, w szczególności z sekcją „Picture warrinings work”. Proponuję również rozważyć jakie wartości chcemy promować wśród swoich klientów oraz to czy są one spójne w obrębie wszystkich działań organizacji.
Ilustracja – © Pan tu nie stał; https://pantuniestal.com; Dostęp: Marzec 2019.
- Michał Witkowski; Data-driven UX, albo przyczynek do groźnego projektowania; WUD Kraków 2018 ↩