Drugi raz z rzędu – więc wygląda na to, że nie przypadkowo – znalazłem się krakowskim WUD. Tym razem niestety, w przeciwieństwie do ubiegłego – a i mam nadzieję, że w przeciwieństwie do przyszłego – roku, nie wziąłem udziału w warsztatach. Co się jednak tyczy części wykładowej chciałbym wspomnieć dwie bardzo dobre prezentacje, które łączyło krytyczne, acz konstruktywne myślenie oraz wątpliwości wobec fetyszyzowanej wszem i wobec innowacji, która – jak mówcy zauważyli – często bywa celem samym w sobie.
Autorem pierwszej pierwszej z wspomnianych prezentacji był Jacek Gądecki – socjolog i antropolog społeczno-kulturowy zainteresowany badaniem tego, co w uogólnieniu można nazwać pracą zdalną z domu oraz jej wpływem na przestrzeń domu oraz zachowanie domowników. Na tym się jednak nie skończyło, istotnym problemem jaki został również poruszony było zagęszczanie przestrzeni biurowej, co często jest argumentowane swego rodzaju wytrychem, w postaci teorii na temat intensyfikacji gęstości społecznej i jej rzekomego, pozytywnego wpływu na powstawanie innowacji – podczas, gdy tak naprawdę chodzi o redukcję kosztów i mówiąc bez ogródek, upychanie większej liczby pracowników na mniejszej przestrzeni. Autor opowiadał o obszarze styku antropologii i dizajnu jako styku przeszłości i przyszłości. Prezentacja wyważona, problemowa w lekkim akademickim tonie – super. Ogromnie żałuję, że autor nie zgodził się na nagranie prelekcji i nie mogę wam jej podlinkować – wysłuchanie jej było niewątpliwym plusm bycia na konferencji osobiście. Mam jednak nadzieję, że będzie jeszcze niejedna okazja posłuchać Jacka, więc jeśli wam się takowa nadarzy zdecydowanie skorzystajcie!
Drugą ważną prezentacją była prezentacja Marcina Malickiego – ta jest dostępna w postaci nagrania więc nie będę się rozpisywał, tylko polecę każdemu obejrzeć samodzielnie i obowiązkowo. Marcin rozpoczął od obalenia kilku – jak to określił – farjerskich przekonań na temat projektowania, sprawnie przeszedł przez projektowe, objawione git-prawdy, aby ostatecznie skupić się na roli podejmowania decyzji i brania za nie odpowiedzialności.
„Nie chodzi o to żeby mnożyć wątpliwości, zastanawiać się czy to ja, czy ja się nadaję i tak dalej. Tylko po prostu jest wojna – i my albo oni. Na koniec liczy się ten kto się zdecyduje, ten kto chce to zrobić, a nie ten kto jest najlepszy” — Marcin Malicki – cytat nieco wyrwany z kontekstu.
Świetna prezentacja, przekąsem i humorem przywołująca na myśl „Jak przestałem kochać design” Wichy – i kto wie może nawet nie przypadkowo. Całość poparta historiami z projektowego podwórka Marcina, m.in. z okresu pracy w Centralnym Ośrodku Informatyki i pracą nad projektem dowodu osobistego oraz formularzy dla urzędów.
I jeszcze komentarz „do”, a może raczej „po” prezentacji Estimote. W pewnym sensie ma problem z tego typu prezentacjami i nie chodzi tu nawet o niefortunne porównanie użytkownika do białka, ani też konkretnie o Estimote – któremu bądź co bądź gorąco kibicuję. Oczywiście poruszono kilka ciekawych tematów, jednak wszystko wydało się zamykać w obrębie promocji produktu. Szkoda, bo beakony są niezwykle ciekawym rozwiązaniem i to nawet nie tyle technicznym, co reprezentującym problematykę związaną z gromadzeniem wrażliwych danych, czy też szeroko pojętym smart city, będąc wręcz idealnym pretekstem do dyskusji na ten temat. Na konferencji projektowej, bardzo wskazane jest skupić się na krytycznym i problemowym podejściu do obszaru, czy rozwiązania za którym się stoi. Również w przypadku sponsorów, takie podejście wydaje się być bardziej autentycznym i szczerym, a co za tym idzie o lepszym odbiorze.
Na koniec uśmiech do organizatorów — dobra robota! :)
Zobacz więcej
Ilustracja tytułowa © WUD Kraków