3. Międzynarodowa Konferencja Projektowa AGRAFA — w skrócie


Udając się na konferencję miałem nadzieję, usłyszeć na niej choćby częściowe odpowiedzi na przynajmniej kilka z miliona nurtujących mnie pytań. Jednak kiedy się zakończyła, zdałem sobie sprawę, że w głowie mam jeszcze więcej niewiadomych. Nie należy jednak rozumieć tego tak, że wystąpienia nie były dostatecznie merytoryczne — powiedziałbym, że wręcz przeciwnie — pojawienie się nowych pytań jest spowodowane raczej uświadamianiem sobie swojej niewiedzy, a w związku z tym dostrzeżeniem problemów, o których jeszcze niedawno nie miało się pojęcia. To co mnie jednak podbudowało, to to że w wielu kwestiach moje zdanie było zgodne z poglądami referentów, a i w wątpliwościach jak się okazało nie jestem sam — czasem świadomość tego, że myśli się we właściwym kierunku pomaga (mam nadzieję, że i tym razem tak będzie).

Jeśli chodzi o tematykę konferencji odniosłem wrażenie, że nie do końca była ona zrealizowana zgodnie z jej hasłem przewodnim „Badania naukowe w projektowaniu graficznym. Projektowanie graficzne w badaniach naukowych”. Trochę mi brakowało głosu i punktu widzenie osób, nie tyle projektujących, co wykorzystujących projektowanie graficzne i pracę projektantów w swoich działaniach (w tym badaniach naukowych). Nie jestem jednak rozczarowany, charakter całego wydarzenia był bardzo projektowy i ukierunkowany na interakcję — czyli dokładnie tak jak bym sobie tego życzył.

Nie będę się zbytnio rozwodził i analizował poszczególnych wystąpień, postaram się jedynie zarysować ich tematykę.

Jorge Frascara — przedstawił przykłady zastosowania złego designu, postulował także potrzebę prowadzenia badań podczas procesu projektowania, aby takich sytuacji uniknąć.

Severin Wucher — zaprezentował interaktywny stół, który jest używany do prezentacji zbiorów muzeum. Dzięki wielu możliwym wizualizacjom danych, stanowi również narzędzie do prowadzenia badań nad ów zbiorami.

Jan Kubasiewicz — mówił o projektowaniu interakcji w odniesieniu do projektów realizowanych w Dynamic Media Institute and Massachusetts College of Art and Design. Zainteresowanym polecam e-booka „The Experience of Dynamic Media” zawierającego opisy zrealizowanych projektów z ostatnich kilku lat (do pobrania za free, a i

dmivideo jest).

Anja Stoffler i Kristofer Oedekoven — opowiedzieli o wystawie Moving Types — letters in motion.

Joachim Sauter — jedno z najciekawszych (jak dla mnie) wystąpień i to nawet nie ze względu na treść — bo projekty Joachima Sautera / Art+com już znałem — ale ze względu na sposób w jaki autor o nich opowiadał. Joachim wręcz zarażał kreatywnością, słuchając jego prezentacji, sam mimowolnie zacząłem bazgrolić nowe pomysły w notatniku, które wręcz obcesowo zaczęły atakować moją głowę.

Indra Kupferschmid — bardzo ciekawa prezentacja problemu klasyfikacji fontów na przykładzie projektu realizowanego dla jednego z dystrybutorów. Autorka opowiadała również o „Frutieryzacji” lotnisk, a także o tym, że (jak można było się spodziewać) badania na własnych studentach nie dają obiektywnych wyników, a jedynie potwierdza tylko to czego się ich nauczyło ;)

Guillermina Noël — zaprezentowała problematykę projektowania materiałów terapeutycznych, dla osób cierpiących na afazję (zaburzenia mowy). Podkreślona została waga jednoznaczności, klarowności, a także kontekstu w procesie projektowania tego typu materiałów.

Marina Emmanouil — omówiła współpracę projektantów, specjalistów oraz użytkowników podczas realizowania projektów.

Alecos Papademos — opowiedział o etapach tworzenia komiksu Logicomix. Wszyscy mieli możliwość zaobserwowania jak począwszy od bardzo ogólnego konceptu krystalizuje się ostateczny produkt. Później stwierdzono, że proces ten przebiega bardzo podobnie, również w przypadku innego typu prac projektowych.

Karel van der Waarde — wyjaśniał przenikające się zależności i etapy zachodzące podczas procesu projektowania. Poruszył również bardzo istotną kwestię, mianowicie w odniesieniu do studentów stwierdził, że pierwszy udany projekt, jaki zrealizują po zakończeniu edukacji, ukształtuje ich karierę nawet na trzydzieści lat do przodu (niezależnie czy się z tym zgodzimy czy też nie, daje do myślenia).

Jorge Meza Aguilar — poruszył problematykę interdyscyplinarności oraz zakresu wiedzy projektantów w kontekście programu ich edukacji. Warto przytoczyć jedną z jego myśli: być może zamiast kolejnego projektu realizowanego przez studentów z cyklu „jak zaprojektować lampę”, może byłoby lepiej porozmawiać o tym czym jest światło, jakie funkcje pełni w społeczeństwie, aby lepiej zrozumieli to co tak naprawdę mają się zaprojektować.

Panel dyskusyjny — bardzo udaną i wartościową częścią konferencji okazał się panel dyskusyjny. Ujawnił kilka istotnych problemów i różnic zdań w szczególności na tematy zawiązane z edukacją projektantów. Dyskutowano o potrzebie kompleksowego i interdyscyplinarnego podejścia do edukacji, jak i o potrzebie zadania sobie pytania jaki zakres wiedzy i umiejętności powinien posiadać projektant. Pytano, czy to aby na pewno dobrze, że uczelnie kształcące projektantów, są zamknięte na specjalistów z innych dziedzin (np. inżynierów, programistów) — tyczy się to w szczególności projektowania form/wzornictwa gdzie znajomość technologii jest niezbędna. Przy okazji, można było zaobserwować różnice w podejściu do edukacji projektowania w Polsce, gdzie jest ono mocno związane ze sztukami pięknymi, a innymi krajami w których coraz częściej projektowanie zaczyna obierać zdecydowanie bardziej utylitarny kierunek.

Niestety, nie jestem w stanie omówić wszystkich wystąpień, ponieważ nie udało mi się być na wszystkich prezentacjach, a na innych z różnych powodów nie robiłem notatek. Niemniej, myślę że ogólny obraz tego co można było usłyszeć i zobaczyć na konferencji zarysowałem.

Inne relacje z konferencji: